اصل يکنواخت سازي: اصل شالوده هر تحقيقي که به مطالعه دوره­هاي گذشته مي­پردازد، اصل يکنواخت سازي در نظام طبيعت است. بطور کلي مي­توان گفت "حال کليد گذشته است " (فريتز، 1976) .کاربرد اصل يکنواخت سازي در گاهشناسي درختي بدين صورت است: شرايط محيطي فعلي که رشد درختان را تحت تاثير قرار مي دهد، شرايط محيطي گذشته نيز بدين شکل رشد را تحت تاثير قرار مي­دهد. بدين صورت، رابطه­اي که بين پهناي حلقه رويشي و شرايط اقليمي در حال حاضر وجود دارد، همين رابطه بين پهناي حلقه ساليانه گذشته و شرايط اقليمي گذشته نيز وجود دارد، مي توان گفت: اين تصور، اساس تهيه شناخت اقليمي دوره­هاي گذشته را تشکيل مي دهد.

اصل فاکتور محدود کننده: فاکتورهاي محدود کننده، فاکتورهاي محيطي و فيزيکي موثر در رشد درخت است. رشد که همان تحول بيولوژيکي محسوب مي شود، توسط فاکتورهاي محدود کننده تا حدي اجاز داده شود پيشروي مي­کند (فريتز، 1976). خيلي از فاکتورهاي محدود کننده تغييرات ساليانه دارند. فاکتورهاي اقليمي از جمله فاکتورهاي محدود کننده مهم ساليانه به حساب مي آيد. براي مثال، در مرزهاي پاييني جنگل حداقل بارندگي يک فاکتور محدود کننده بوده، در مرزهاي بالايي جنگل حداقل دماي هوا عامل محدود کنندگي است. در اوايل بهار بارندگي زياد (حداکثر بارندگي) محدود کننده بوده، در ماه­هاي تابستان حداکثر حرارت (دماي هواي بالا) عامل محدود کنندگي محسوب مي­شود. حلقه­هاي رويشي باريک که تحت تاثير فاکتورهاي محدود کننده شکل مي­گيرند. بخاطر انعکاس بهتر اثر فاکتورهاي اقليمي محيطي حلقه­هاي رويشي پهن ترجيح داده مي­شوند. چون اثرات تغييرات ساليانه، تحت شرايط محدود کننده بهتر خود را نشان مي دهد.

اصل دامنه اکولوژيکي: هر گونه درختي با توجه به فاکتورهاي محيطي و صفتي که تعيين کننده فنوتيپ­اند در يک دامنه ارتفاعي عمودي و افقي مي­رويند و گسترش مي­يابند. هر گونه درختي که قابليت زيست در اين دامنه را داشته باشد به اين دامنه "دامنه اکولوژيکي" آن گونه درختي گفته مي شود. بعضي گونه­هاي گياهي در دامنه وسيعي پراکنش دارد (براي مثال کاج سیلوستر) و بعضي گونه­ها تا حد ممکن يک منطقه محدود را پوشش مي­دهند. در گياهان در قسمت­هاي نرمال دامنه پراکنش خود (شرايط نرمال رويشي در مرکز منطقه پراکنش)، در نتيجه وجود شرايط محيطي مناسب، تاثير فاکتورهاي محدود بر روي رشد ديده نمي­شود. علي­رغم اين در شرايط کشور ترکيه، در محدوده پايين رويشگاه­ها خشکسالي، در محدوده بالاي آنها دماي پايين هوا تاثير محدود کننده خود را نمايان مي­سازد .
 

 اصل انتخاب رويشگاه: انتخاب قطعه نمونه (محل نمونه گيري)، يکي از مفاهيم اصلي براي گاهشناس­هاست. همانطور که در مبحث "دامنه اکولوژيکي" تشريح شد، قطعات نمونه، مناطقي با شرايط مناسب را شامل نمي­شود، بايستي مناطقي با شرايط رويشگاهي نامساعد انتخاب شود. براي مثال، اراضي با عمق خاک بيشتر و رويشگاه­هايي با شرايط مناسب براي تعيين بارندگي دوران گذشته نبايستي انتخاب شوند. علي­رغم اين، مرز بالا و پايين مناطق پراکنش گونه­ها، اراضي شيب دار با عمق خاک کم، مناطق سنگي و صخره­اي براي نمونه­گيري مناسب­اند. انتخاب رويشگاه، مخصوصا در بررسي تاثير فاکتورهاي اقليمي و محيطي داراي اهميت فراواني است. حلقه­هاي رويشي که در مناطق حاصلخيز و با عمق خاک بيشتر تشکيل مي­شود، بخاطر پهناي بيشتر، واکنش آن در مقابل فاکتورهاي محيطي زياد مشخص نمي­گردد. درختاني که در مناطق سنگي، صخره­اي و خاک کم عمق مي­رويند، در نتيجه مجادله با  خشکي و تحت شرايط سخت، حلقه­هاي رويشي گرفته شده از درختان اين مناطق، اثرات متغيرهاي اقليمي را به صراحت منعکس مي­کند. مخصوصا در شناسايي دوره­ها و سال­هاي خشک نتايج مفيدي را تامين مي­کند.

اصل حساسيت: در بررسي حلقه­هاي رويشي تنه درختي، يکسان نبودن پهناي حلقه­هاي رويشي، در بعضي سال­ها حلقه­هاي خيلي پهن و در بعضي سال­ها نيز خيلي باريک مشاهده مي­شود. مخصوصا پهناي حلقه­هاي رويشي درختاني که در رويشگاه­هاي نامساعد يافت مي­شود. در حد زيادي نوساناتي نشان مي­دهد. به عبارت ديگر، درختي هر چه قدر از شرايط محيطي متاثر شود، پهناي حلقه­هاي رويشي به همان نسبت تغييرات نشان مي­دهد. به اين تغييرات حساسيت گفته مي­شود. به درختاني که داراي تغييرات ساليانه زيادي در پهناي حلقه­هاي رويشي­اند، حساس، به درختان فاقد تغييرات بيشتر در پهناي حلقه­هاي رويشي درختان غير حساس گفته مي­شود (فريتز، 1976). در مطالعات گاهشناسي درختي بايستي "درختان حساس" ترجيح داده شود

 اصل تاريخ­گذاري تطبيقي: مهمترين اصل گاهشناسي درختي است. تاريخ گذاري تطبيقي؛ درختاني که در رويشگاه، ناحيه و يا مناطق معيني با شرايط اقليمي مشابه به شکل مشابهي متاثر مي­شوند. حلقه­هاي رويشي با پهناي برابري تشکيل مي­دهند. با تاکيد بر اين اصل، با تهيه نمودار حلقه رويشي نمونه­هاي بدست آمده از محيط­هاي مختلف با انطباق حلقه­هاي رويشي که در يک سال معيني تشکيل شده­اند، عمل تاريخ­گذاري تطبيقي انجام مي­گيرد. در سال­هايي که شرايط محيطي نامساعد غالب بوده در بيشتر درختان هيچ حلقه­ي تشکيل نمي­شود، يا حلقه­هايي خيلي باريک و يا فقط در قسمتي از تنه درخت حلقه­ها شکل مي­گيرند. در بعضي از سال­ها که شرايط محيطي مناسب بوده تشکيل دومين حلقه در درختان جوان همان سال ديده مي­شود. به منظور ايجاد زنجيره گاهشناسي درختي، جهت حذف عوامل منفي که باعث ايجاد خطا و اشتباه در تاريخ گذاري تطبيقي مي­شوند، در هر نمونه­گيري بايستي از درختان زيادي نمونه­گيري انجام شود تا تاثير حلقه­هاي ناقص و کاذب از ميان برداشته شود.